Kanker van de dikke darm is een vorm van kanker die wel veel voorkomt: qua incidentie is dit dan ook nummer drie bij mannen en nummer twee bij vrouwen. Wanneer darmkanker reeds op jonge leeftijd ontstaat dan kan dat wijzen op de aanwezigheid van een erfelijke factor, dikwijls komt de patiënt uit een familie waarin reeds eerder darmkanker is geconstateerd. Zodra een eerstegraads familielid (vader, moeder, broer of zus) aan dikkedarmkanker lijdt, of heeft geleden, dan is de relatieve kans om zelf eveneens deze vorm van kanker te krijgen met een factor twee tot drie verhoogd. Hoe eerder de diagnose bij het eerstegraads familielid vast werd gesteld, hoe groter de kans dat men zelf dikkedarmkanker zal krijgen. Tevens geldt, hoe meer leden binnen de familie de ziekte hebben, hoe groter het risico zal zijn.
De aanwezigheid van een groot aantal darmpoliepen is eveneens een risicofactor, aangezien deze kwaadaardig kunnen ontaarden. De incidentie van dikkedarmkanker neemt fors toe met de leeftijd en komt voornamelijk bij mensen voor van vijftig jaar en ouder. Bij mensen in de leeftijd van 40 tot 49 jaar komt het voor bij 50 op de 100.000 personen, en in de leeftijd van 60 tot 69 jaar komt dikkedarmkanker voor bij 330 op iedere 100.000 personen.
In families waar dikkedarmkanker voorkomt kan men besluiten om de mensen die niet ziek zijn elke twee of drie jaar te onderzoeken op de aanwezigheid van poliepen of tumoren in deze darm. Op die manier zal een eventuele dikkedarmkanker vroegtijdig op kunnen worden gespoord en behandeld worden. De kans op herstel evenals de overlevingskans van de betreffende patiënt neemt hierdoor aanzienlijk toe. Soms kan op deze manier zelfs dikkedarmkanker voorkomen worden (op het moment dat aanwezige poliepen weg worden gehaald).
Bij darmkanker wordt in de meeste gevallen een operatie uitgevoerd waarbij het zieke gedeelte van de darm weg wordt genomen. Vaak gebeurt dit door...