De definitie van acute diarree luidt: een plotseling optredende afwijking van het, voor een persoon gebruikelijke, ontlastingspatroon met een maximale duur van veertien dagen, waarbij de frequentie en de hoeveelheid van de ontlasting toe zijn genomen en de ontlasting een grotere hoeveelheid water bevat dan gewoonlijk. Andere beroepsgroepen, zoals maag- darm en leverartsen, gebruiken dikwijls wat andere definities waarin termen als meer en vaker dan normaal in maat en getal gedefinieerd zullen worden. Diarree gaat in veel gevallen samen met buikkrampen en zo nu en dan eveneens met overgeven. Chronische diarree heeft gelijksoortige kenmerken als de gewone diarree, enkel duurt chronische diarree per definitie langer dan veertien dagen.
Diarree kan worden veroorzaakt door: een virusinfectie (buikgriep), een bacteriele infectie of door een andere darmparasiet. De veroorzaker van de diarree is in bepaalde gevallen eveneens bepalend voor de wijze van behandelen hoewel men in de meeste gevallen enkel uitdroging tracht tegen te gaan. Dit kan men doen door de vochtbalans van het lichaam op peil te houden door voldoende vocht binnen te krijgen.
Men kan diarree krijgen door het eten of drinken van besmet voedsel of drank maar ook van een slechte hygiëne. Met name wanneer men de handen niet wast na een toiletbezoek of voor het eten. Jonge kinderen kunnen ook diarree krijgen wanneer hun tandjes gaan doorkomen.