Men mag spreken van de aanwezigheid van eelt op het moment dat de bovenste laag van de huid (de zogenaamde hoornlaag) zich heeft verdikt. Eelt kan men herkennen aan de
geelachtige kleur. De vorming van eelt ontstaat door de uitoefening van een overmatige druk en wrijving. In feite mag men eelt zien als een
bescherming die het lichaam tegen de van buiten komende druk of wrijving zelf ontwikkelt. De mate van de eeltvorming loopt echter uiteen van mens tot mens. Bovenal kan er extra eelt ontstaan op het moment dat er een
vertraagde afstoting van de hoornlaag plaatsvindt. Deze overmatige vorming van eelt noemt men pathologisch eelt (hyperkeratos). Deze vorm van eelt kan pijn doen en zelfs branderig
aanvoelen. Het komt dikwijls voor onder de bal van de voet (er zit dan een grote eeltplek), maar eveneens op de top van een teen of in de vorm van een rand van eelt aan de onderzijde van een teen of van de hiel. Geen goede schoenen en
afwijkingen van de stand van de voeten zijn in veel gevallen een oorzaak van dit soort eeltvorming. Eveneens het hebben van extreme zweetvoeten kunnen een oorzaak zijn van eelt.
Pathologisch eelt kan op een vakkundig wijze, dus door een gediplomeerd pedicure, met behulp van een speciaal mesje weg worden gehaald. Deze behandeling is volkomen pijnloos, mits de behandeling goed uit wordt gevoerd, omdat eelt immers op is gebouwd uit dode huid. Daarna zal het geheel weer glad worden gefreesd.
Een persoon met eelt kan echter zelf ook actie ondernemen en bijvoorbeeld zo’n twee maal in de week een voetbad nemen met zachte zeep. Men moet er echter goed op letten dat men niet langer dan vijf minuten in dit voetbad blijft dan vijf minuten per keer. Hierna moet men de voeten goed naspoelen en afdrogen. Ook kan men elke avond de voeten insmeren met een vettige crème. Deze zal namelijk de huid zachter maken en kloven kunnen voorkomen. Ook kan men eelt verwijderen met behulp van een zogenaamde eeltrasp. Dit dient wel voorzichtig te gebeuren om geen onnodige schade aan de huid te veroorzaken.
