Likdoorns* kan men behandelen door de hoornlaag los te weken met behulp van salicylzuur (bijvoorbeeld in collodion opgelost of in vaseline verwerkt). Het aanbrengen van een gelpleister, om op die manier de druk weg te nemen, gedurende voldoende lange tijd laat toe dat de likdoorn zal verweken en spontaan zal verdwijnen. De likdoorn kan daarnaast weg worden gesneden door een pedicure om op die manier eveneens de pijn weg te nemen. Vaak komt de likdoorn echter weer terug en is een vervolgbehandeling nodig. In alle gevallen dient, om de ontwikkeling van een nieuwe likdoorn te voorkomen, de oorzaak ervan te worden aangepakt, bijvoorbeeld door het aanpassen van de schoenen.
Er zijn diverse soorten likdoorns die allemaal eigen kenmerken hebben. Allereerst is er de gewone likdoorn die een verhoorning van de opperhuid is ten gevolge van druk en/of wrijving, deze is doorgaans pijnlijk. Verder kent men de zogenaamde weke likdoorn (clavus interdigitalis) die tussen de tenen zit, vaak de vierde en de vijfde teen, en erg pijnlijk is omdat er voortdurend druk op staat. De vasculaire likdoorn is daarentegen pijnlijk doordat er bloedvaatjes mee zijn gegroeid en kan lastig weggesneden worden en vaak wordt deze behandeld met een chemische pakking. De neurovasculaire likdoorn is gelijk aan de vasculaire likdoorn, alleen zijn hier eveneens zenuwuiteinden bij. Deze likdoorn is uiterst gevoelig en komt vaak voor op de teentoppen bij personen met een gevoelige huid. Een zogenaamde zaadlikdoorn is niet pijnlijk, ontstaat zomaar zonder druk en/of wrijving en vertoond gelijkenis met een *graankorreltje.
*