De ziekte van Graves wordt vaak pas ontdekt als iemand overactieve schildklierproblemen krijgt of als er een struma ontstaat. Om de ziekte van Graves te ontdekken is een snelle diagnose van hyperthyreoïdie zoals een overactieve schildklier wordt genoemd, belangrijk. De ziekte van Graves kan zich uitbreiden als een sneeuwbal. Het begint met de auto-immuun ziekte, vervolgens krijgt men een overactieve schildklier. Als gevolg hiervan ontstaat een versnelde stofwisseling waardoor ook andere organen problemen krijgen omdat zij te weinig voedingsstoffen ontvangen. De verschijnselen die optreden zijn verschillend en voor een arts in de eerste instantie ook niet altijd herkenbaar als hyperthyreoïdie. Bij meerdere symptomen zal daarom vaak een bloedonderzoek worden gedaan.
Patiënten hebben het bijna voortdurend warm en transpireren veel, men raakt vermoeid en lijdt aan slapeloosheid. Afvallen zonder reden, men eet zelfs vaak meer. Kenmerkend bij de ziekte van Graves zijn oogproblemen, staren en wijd openstaande, maar ook uitpuilende ogen, regelmatig zichtproblemen door tranende ogen. In een erge mate kunnen hartproblemen zoals hartkloppingen en hartfalen ontstaan. Heeft men een struma als gevolg van de ziekte van Graves dan groeit de schildklier. Omdat de schildklier in de hals ligt kan dit zorgen voor slikproblemen maar ook kan de dikte van de hals normaal functioneren van de hals in de weg staan. Als je last hebt van meerdere symptomen dan is een bezoek aan de huisarts *belangrijk.
*