Een andere benaming voor krentenbaard is impetigo of kinderzeer. Het is een meestal vrij onschuldige, maar wel besmettelijke, bacteriële infectieziekte. In tachtig procent van de gevallen is Staphylococcus aureus de oorzaak, in tien procent Streptococcus pyogenes en in wederom tien procent van alle gevallen allebei de bacteriesoorten op hetzelfde moment. De incubatieperiode van krentenbaard bedraagt één tot drie dagen.
Krentenbaard is een huiduitslag die in veel gevallen in het gezicht of in de hals begint, maar op heel het lichaam kan ontstaan, uiteenlopend van het behaarde hoofd tot aan de voetzolen toe. In het begin ontstaan er bultjes die echter snel zullen veranderen in blaasjes, welke kapot gaan en waaruit dan tamelijk veel vocht vloeit dat zal stollen tot honinggele doorzichtige korstjes.
In bepaalde gevallen kunnen er eveneens blaren met een helder vocht ontstaan (impetigo bullosa) bij krentenbaard. Op locaties waar de opperhuid dik is (zoals op de handpalmen en de voetzolen) kunnen dit zelf forse blaren zijn, die zich door druk eenvoudig uit kunnen breiden. Het doorprikken en het dak van de blaar verwijderen stopt deze uitbreiding van de blaren en maakt het wondbed beter toegankelijk voor een zalfbehandeling.
Bepaalde stammen Staphylococcus aureus hebben zogenaamde exfoliatieve toxines (ET). De types ET-A en ET-B blijken in staat desmogleïne af te breken, wat een onderdeel is van het desmosoom wat de cellen van de opperhuid aan elkaar verbindt[. Dit veroorzaakt de vorming van blaren, welke soms bij krentenbaard optreedt (impetigo bullosa). Indien de toxines zich verspreiden dan kan de blaarvorming ontstaan op plekken waar geen bacteriën of ontsteking zitten.