De correctie van een liesbreuk kan over het algemeen in de vorm van een dagbehandeling uit worden gevoerd onder een plaatselijke verdoving of, in bepaalde gevallen, ook onder een algehele verdoving. Met de meest nieuwe technieken (zoals laparoscopie, waarbij men gebruik maakt van zogeheten sleutelgatchirurgie en waarbij er een minuscule camera toe worden gepast) kan de patiënt binnen twee tot drie uur na de operatie reeds weer naar huis terugkeren.
Bij pasgeborene baby jongetjes kan het lieskanaal zich alsnog gaan sluiten. Daarom wordt niet direct na een geboorte ingegrepen als er een liesbreuk bij een baby wordt geconstateerd.
In tegenstelling tot vandaag de dag werd in het verleden vaak gewerkt met een zogenaamde breukband op het moment dat een patiënt met een liesbreuk zich meldde bij een arts. Een dergelijke band oefent een bepaalde druk uit op de plek waar de liesbreuk zich bevindt. Hierdoor zouden de klachten van de liesbreuk teruglopen en men minder hinder hebben van de breuk. Tegenwoordig zal het voorschrijven van een dergelijke breukband nog maar uiterst zelden plaatsvinden omdat men niet bewezen acht dat een dergelijke band voldoende zou zijn om de patiënt met de liesbreuk te beschermen danwel de klachten die veroorzaakt zijn door de liesbreuk te doen *verminderen.
In* alle gevallen van een liesbreuk is er een behandeling nodig om het lichaam niet in staat is zo’n breuk zelf te herstellen. Een liesbreuk zal dus nooit vanzelf wegtrekken of verdwijnen. Deze kan overigens wel de neiging krijgen om groter te worden en daardoor dus voor meer klachten bij de patiënt te gaan zorgen.