De* eerste verschijnselen van uitdroging zijn: de betreffende persoon heeft te maken met een hevige dorst en de mond en lippen zijn dan ook droog. Bovendien gaat men minder zweten op het moment dat men uitgedroogd raakt en eveneens zal men minder vaak en minder veel moeten plassen. Met andere woorden: het lichaam is bezig om zoveel mogelijk vocht vast te houden om het tekort hieraan zo beperkt mogelijk te houden en de schade aan organen te beperken.
Bij lichte uitdroging is het drinken van water meestal genoeg om de klachten te verhelpen. Worden de tekenen desondanks toch erger, dan moet men de huisarts direct waarschuwen. De uitdroging kan immers erger worden met alle gevolgen van dien. Men kan een ernstige uitdroging herkennen aan onder andere signalen zoals: een huid welke niet meer goed terug wil veren op het moment dat men met duim en wijsvinger er een plooi van maakt. Deze plooi kan soms zelfs enige tijd rechtop blijven staan.
Ook sufheid en niet meer plassen is een signaal dat een lichaam met ernstige uitdroging te maken kan hebben evenals een erg zwakke of juist erg snelle hartslag. Een verlaagde bloeddruk en diep in de kassen liggende holle ogen kunnen in deze richting wijzen. Bij een baby kan een diepliggende fontanel eveneens een waarschuwing betekenen voor een ernstige vorm van uitdroging.
De bloeddruk van iemand met ernstige uitdroging kan zelfs zo ver gaan dalen dat de betreffende persoon in shock zal raken. Bij een ernstige vorm van uitdroging bestaat eveneens het risico dat één of beide nieren er van het ene op het andere moment mee op zullen houden (nierstilstand). Bij ernstige uitdroging zal men om die reden altijd op worden genomen in het ziekenhuis en krijgt men daar een infuus ingebracht met water en zouten.