De eerste tekenen van uitdroging zijn onder andere: een gevoel hebben van erge dorst, het hebben van een droge mond en lippen, men gaat minder transpireren en heeft zelfs droge oksels maar ook zal men minder, en minder vaak moeten plassen. Bij een lichte vorm van uitdroging is het drinken van water dikwijls genoeg. Wanneer de verschijnselen ondanks dit innemen van vocht toch nog erger, worden dan dient men de huisarts te waarschuwen.
Men herkent ernstige uitdroging aan verschijnselen zoals onder andere: een huid die niet meer goed terug zal veren op het moment dat men een huidplooi maakt. Deze plooi blijft dan gedurende enige tijd zelfs staan. Ook niet meer plassen kan wijzen op een ernstige uitdroging evenals een snelle of juist een erg zwakke hartslag eventueel gepaard gaand met een lagge bloeddruk.
Ernstige uitdroging kan men verder soms herkennen aan holleogen die er diep in hun kassen zijn gelegen. Bij een baby zullen ook de fontanellen dieper liggen. Iemand die ernstig uit is gedroogd zal verder ook vaak suf zijn waardoor men dit zou kunnen herkennen.
Op het moment dat iemand zo ernstig uit is gedroogd dan kan de bloeddruk zo ver dalen dat de persoon in kwestie in shock raakt. Eveneens bestaat de kans op een plotselinge stilstand van de nieren van het slachtoffer. Men zal dan ook direct op worden genomen in een ziekenhuis wanneer ernstige uitdroging wordt geconstateerd. Daar zal men aan een infuus worden gelegd met water en zouten om het vocht aan te vullen en dit vast te houden in het lichaam. *
Jonge* kinderen (en met name baby’s) en oudere personen hebben meer kans op uitdroging. Bij hen gaat het ook vaak veel sneller dan bij andere mensen. Bij baby;s moet men direct actie ondernemen als er een ernstige uitdroging is geconstateerd.