De diagnose syndroom van Reye wordt gesteld op basis van het verhaal van de patient, diens medische voorgeschiedenis en van de symptomen. Eveneens wordt lichamelijk en aanvullend onderzoek uitgevoerd. Met behulp van CT- en MRI-scans en hersenfilmpjes (EEG) kan bekeken worden of er ongewone veranderingen in de hersenen plaats hebben gevonden. Door middel van bloedonderzoeken wordt bepaald of de werking van de lever normaal is. Met een leverbiopsie kan gekeken worden of er sprake is van een ophoping van vet, waarmee de diagnose verder onderbouwd kan worden. Het syndroom van Reye wordt echter in veel gevallen aangezien voor een hersen(vlies)ontsteking, een overdosering van medicatie, diabetes of zelfs voor een psychiatrische stoornis.
Het syndroom van Reye kan niet genezen worden, er is dan ook geen specifieke behandeling. Het doel van een eventuele behandeling is dan ook de bestrijding van de symptomen van eventuele onderliggende aandoeningen. Dikwijls is een opname op de afdeling intensieve zorg van een ziekenhuis noodzakelijk. Hierbij worden voorname lichaamsfuncties ondersteund, zoals de hartslag en de ademhaling, en worden het vocht- en bloedsuikergehalte in het oog gehouden. De druk in de schedel wordt gecontroleerd en men geeft aandacht aan het voorkomen van complicaties zoals bijvoorbeeld een coma.
Zodra het syndroom van Reye in een vroeg stadium vastgesteld en behandeld wordt dan zijn de kansen op herstel groter. Of er herstel optreedt, hangt samen met de omvang en de ernst van de her?senzwelling.
? Het syndroom van Reye ontstaat in de meeste gevallen na afloop van een virale infectie, juist in de week dat men weer aan het herstellen is van de doorgemaakte ziekte. Het eerste verschijnsel dat wijst op het syndroom van Reye is een voortdurend braken. Enige tijd later zullen er veranderingen in het gedrag van de patiënt waar te nemen zijn zoals bijvoorbeeld geïrriteerdheid en zelfs agressiviteit. Indien het syndroom van Reye op zo’n moment niet vastgesteld en behandeld wordt dan verandert vervolgens ook het bewustzijn van de patiënt. Het reactievermogen zal minder worden en er ontstaan toevallen (epilepsie). Uiteindelijk kan er zelfs een bewusteloosheid optreden waaruit de patiënt niet kan worden wakker gemaakt, men is dan conateus.
De diagnose syndroom van Reye wordt gesteld op basis van het verhaal van de patient, diens medische voorgeschiedenis en van de symptomen. Eveneens wordt lichamelijk en aanvullend onderzoek uitgevoerd. Met behulp van CT- en MRI-scans en hersenfilmpjes (EEG) kan bekeken worden of er ongewone veranderingen in de hersenen plaats hebben gevonden. Door middel van bloedonderzoeken wordt bepaald of de werking van de lever normaal is. Met een leverbiopsie kan gekeken worden of er sprake is van een ophoping van vet, waarmee de diagnose verder onderbouwd kan worden. Het syndroom van Reye wordt echter in veel gevallen aangezien voor een hersen(vlies)ontsteking, een overdosering van medicatie, diabetes of zelfs voor een psychiatrische stoornis.
Het syndroom van Reye kan niet genezen worden, er is dan ook geen specifieke behandeling. Het doel van een eventuele behandeling is dan ook de bestrijding van de symptomen van eventuele onderliggende aandoeningen. Dikwijls is een opname op de afdeling intensieve zorg van een ziekenhuis noodzakelijk. Hierbij worden voorname lichaamsfuncties ondersteund, zoals de hartslag en de ademhaling, en worden het vocht- en bloedsuikergehalte in het oog gehouden. De druk in de schedel wordt gecontroleerd en men geeft aandacht aan het voorkomen van complicaties zoals bijvoorbeeld een coma.
Zodra het syndroom van Reye in een vroeg stadium vastgesteld en behandeld wordt dan zijn de kansen op herstel groter. Of er herstel optreedt, hangt samen met de omvang en de ernst van de hersenzwelling.