Ook al zijn de oorzaken ook voor artsen in de meeste gevallen onduidelijk, men kan wel risicogroepen aanduiden die een verhoogde kans hebben op het ontwikkelen van een borderline persoonlijkheidssyndroom. Een groot risico om borderline te ontwikkelen hebben kinderen van ouders met een borderline persoonlijkheidssyndroom, erfelijkheid kan dus een grote rol spelen. Hoewel tieners meestal nog geen borderline krijgen kunnen de jongeren wel al borderlineachtige symptomen laten zien. Let bij erfelijkheid goed op deze signalen. Ook een groot risico voor borderline zijn persoonlijke trauma’s op kinderleeftijd maar ook als jongvolwassenen.
Vooral bij langdurige trauma’s wordt het emotionele vermogen van de hersenen aangetast. Deze storing verklaart eveneens de langdurige stemmingswisselingen. De nuchterheid om emotionele zaken te plaatsen of verwerken is afwezig. De grootste groep van borderline patiënten die een emotioneel trauma hebben opgelopen zijn in hun jeugd seksueel misbruikt, geestelijk- of lichamelijk mishandelt of verwaarloosd. Door langdurige angst, stress, spanningen of bij verwaarlozing gebrek aan aandacht is er een storing ontstaan bij de ontwikkeling van hun persoonlijkheid. Waarom de borderline symptomen pas op latere leeftijd optreden heeft waarschijnlijk met het emotionele persoonlijk leven te maken dat sterker wordt als je ouder wordt. Ook door bepaalde omstandigheden kunnen gevoelens en situaties van vroeger visueel zichtbaar en voelbaar worden. De emoties die vrijkomen kunnen niet geplaatst en niet verwerkt worden. Een goede therapie is daarom belangrijk bij borderline. Borderline persoonlijkheidsstoornis kan gevaarlijk worden als er geen hulp wordt gezocht. Vaak vervalt men in een verslaving om de wisselende emoties, stress en depressie te onderdrukken. Het onvermogen om met emotionele omstandigheden om te gaan kan uiteindelijk leiden tot zelfdoding.