Er zijn echter nog een aantal andere factoren die mogelijk een aanval van clusterhoofdpijn uit zouden kunnen lokken, maar deze worden door te weinig patiënten genoemd om dit met voldoende zekerheid te kunnen zeggen. Een aantal voorbeelden van deze factoren zijn: benauwdheid, het gebruik van alcoholische drank of een stof als sorbitol (E420). Maar ook het eten van producten zoals (oude) kaas, chocolade, peper, gekruide voeding en citroenzuur (E330 tot en met E 333) zouden een dergelijk uitwerking kunnen hebben op patiënten die lijden aan clusterhoofdpijn. Het bloot worden gesteld aan fel (zon)licht zou net zoals een blootstelling aan temperatuurs- of luchtdrukverschillen zouden in bepaalde gevallen eveneens voor een aanval kunnen zorgen.
Doordat er nog zo weinig bekend is over deze mogelijk uitlokkende factoren bestaan er een heleboel misverstanden over. Zo zullen veel mensen die deze aandoening niet kennen, vaak geneigd zijn om stress als de meest logische veroorzaker van een aanval of zelfs een nieuwe clusterperiode aan te wijzen. Maar ook mensen die de uitlokkende factoren altijd vermijden zullen niet zeker zijn van minder aanvallen of een langere rustperioden. Het is dus onlogisch om te stellen dat een nieuwe clusterperiode zal beginnen als gevolg van zo’n factor. In een clusterperiode is een uitlokkende factor vaak wel een aanleiding voor een aanval. Mensen die een episodische vorm van clusterhoofdpijn hebben kunnen echter wel in een periode dat zij geen aanvallen hebben de uitlokkende factoren verdagen zonder dat deze direct zal leiden tot een aan val van clusterhoofdpijn.
Hoewel er vermoedens zijn over de mogelijke oorzaken van clusterhoofdpijn is er nog altijd maar weinig over bekend en heeft de wetenschap nog veel onderzoeksstof.