Door de ontstekingen aan een bloedvat voelt men zich ziek en heeft men bloedarmoede, koorts, spier- en gewrichtspijn. Maar in bepaalde gevallen kan er eveneens sprake zijn van klachten zoals hoofdpijn, misselijkheid en zelfs van braken. Een ontstoken bloedvat laat bovendien niet zoveel bloed door. Het weefsel en de organen rond het bloedvat krijgen in zo’n geval niet genoeg zuurstof. Het gevolg hiervan is vaak een hevige pijn. Zonder snelle behandeling kunnen weefsel en organen zelfs afsterven.
Het bloedvat kan door de ontsteking eveneens ook juist wijder en dunner worden (zogenaamd aneurysma). Het gevaar is in dat geval het scheuren van de vaatwand. Bij een ontsteking van adertjes in de huid krijgt men bijvoorbeeld ronde paarse plekken of kleine roodpaarse vlekjes hierop te zien.
De meeste soorten vasculitis zijn auto-immuunziekten hoewel er eveneens vormen van vasculitis zijn waarbij de bloedvaten ontsteken zijn door infecties of als een reactie op bepaalde medicatie. Vasculitis kan eveneens bij een andere ziekte horen, zoals bijvoorbeeld bacteriële endocarditis, reumatoïde artritis of lupus (SLE).
Is de vasculitis ontstaan door een auto-immuunziekte, dan krijgt men medicatie welke de afweer van het lichaam zullen onderdrukken. Dikwijls zijn dit corticosteroïden. Overige middelen welke de afweer van een lichaam kunnen remmen zijn azathioprine en cyclofosfamide. Op het moment dat de betreffende ziekte tot rust gekomen is dan mag men weer stoppen met deze middelen.
Behalve met medicijnen is per soort vasculitis vaak eveneens een andere behandeling noodzakelijk.
In bepaalde gevallen is het nodig om, in het geval van een ontsteking aan een bloedvat, op de eerste plaats de onderliggende aandoening aan te pakken voordat er een genezing plaats kan vinden van het betreffende vat, of vaten. Voor een arts is het dus van belang op de hoogte te zijn van de medische voorgeschiedenis van de betreffende patiënt om een juiste diagnose te stellen.