De diagnose van de arts zal vaak gesteld worden op grond van vragen en antwoorden. De vragen gaan voornamelijk over de patiënt zelf. Kan men gedachten in bedwang houden, valt men in herhalingen betreft handelingen zoals handen wassen, overdreven poetsen en dergelijke, heeft men de dwang om voortdurend dingen te controleren zoals het licht, de deur en dergelijke. Is men gevoelig voor veranderingen in de omgeving en zo ja, in welke mate. Heb je ingeval van een nieuwe partner problemen met aanpassingen richting de partner. Voelt men zich op gemak bij anderen, kun je bijvoorbeeld bij iemand blijven eten zonder het bestek op te wrijven. Voel je jezelf bijvoorbeeld ongemakkelijk als je bij iemand anders naar het toilet moet. Poets je eerst de kamer als je op vakantie gaat.
Verdere vragen om de diagnose te stellen betreffen de kwaliteit van leven van een patiënt met een dwangneurose. Hoe functioneer je in het dagelijkse leven, heb je problemen met het leggen en vasthouden van sociale contacten. Ondervind je problemen op de werkvloer of op school. Hoe verloopt je relatie en je contact met je kinderen. Moeten mensen zich aanpassen aan jouw ideeën en werkwijze of ben je in staat om jezelf ook aan anderen aan te passen. Afhankelijk van je antwoorden kan een arts een diagnose stellen. Hierbij stelt hij niet alleen vast of je een dwangneurose hebt maar ook in welke mate. Aan de hand van de antwoorden kan hij een behandelplan vaststellen voor de dwangneurose. In sommige gevallen kan de patiënt met steun van de omgeving leren leven met de dwangneurose, in andere gevallen is therapie of medicatie gewenst om de kwaliteit van leven te verbeteren.