Wanneer er zich een verandering voordoet in de normale hartslag dan spreekt men van een hartritmestoornis. Een dergelijke verandering duurt dan langer dan gewoon behoort te zijn nadat men weer in een rust toestand is gekomen. Korte tijd na de inspanning zou de hartslag immers weer tot een normaal niveau moeten zijn gedaald. Dit kan enige tijd duren en is deels afhankelijk van de lichamelijke conditie.
Heeft men minder dan 60 hartslagen per minuut dan is er sprake van een lage hartslag. Van een verhoogde hartslag spreekt men op het moment dat iemand in rust een hartslag heeft van meer dan 100 slagen per minuut. Het is overigens een normaal verschijnsel wanneer er af en toe extra hartslagen (ook wel tussenslagen of extrasystolen genoemd) optreden.
Oorzaken van een lage hartslag kunnen erg divers zijn. Men kan bijvoorbeeld denken aan een onderliggende lichamelijke afwijking, het gebruik van medicijnen of drugs maar ook problemen met het hart zoals onder andere een hartblok.
Een te lage hartslag kan tot gevolg hebben dat men flauw valt of last krijgt van een Adams-Stokes-aanval: hierbij treedt een plotselinge bewusteloosheid op die enkele secondes tot een minuut kan duren.
Bij gezonde mensen die een goede conditie hebben kan er echter ook een verlaagde hartslag optreden wanneer deze persoon in rust is. Dit wordt als normaal beschouwd. IN ruste is bij vrijwel iedereen de hartslag een stuk lager en dat is ook nader te verklaren, want het hart hoeft nu minder arbeid te verrichten dan wanneer het lichaam intensief bezig is. Het lichaam en de organen hebben nu minder zuurstof nodig voor het proces waarmee men bezig is en dat is in dit geval in ruste.