Op het moment dat iemand gevoelig is voor het fenomeen dan zal deze eerder gaan slaapwandelen dan iemand minder gevoelig is op dit vlak. Aspecten die een dergelijke overgevoeligheid kunnen aanwakkeren zijn stress en spanningen. Het slaapwandelen kan door dit soort factoren zich niet alleen openbaren maar ook in bepaalde gevallen erger worden. Stress mag echter niet als meest belangrijke veroorzaker van het slaapwandelen worden beschouwd.
Kinderen kunnen doorgaans wat meer last hebben van slaapwandelen maar dit zal naarmate zij dichter bij de puberteit komen telkens wat meer af gaan nemen en uiteindelijk vaak helemaal verdwijnen. Op het moment dat een volwassen persoon nog te maken heeft met slaapwandelen dan is het mogelijk dat deze persoon daar voor de rest van zijn, of haar, leven gevoelig voor zal blijven.
In bepaalde families komt slaapwandelen aanzienlijk vaker voor dan in andere. Om die reden denken deskundigen dan ook dat erfelijkheid een rol speelt bij dit fenomeen. De kans bestaat dan ook dat iemand die zelf slaapwandelt later kinderen zal krijgen die eveneens hier last van zullen hebben. Verder is het mogelijk dat bijvoorbeeld een kind van een broer of zus gaat slaapwandelen wanneer men hier zelf last van heeft of heeft gehad.
Ook is vast komen te staan dan mensen die erg moe zijn eerder de neiging hebben om te gaan wandelen tijdens hun slaap. De mogelijke redenen die hiervoor bedacht zijn, heeft men nog niet voldoende wetenschappelijk onderzocht om dit als bewezen te verklaren. Wetenschappers zijn echter nog altijd naarstig op zoek naar een reden die zou kunnen worden gegeven voor het slaapwandelen. Immers wanneer men de oorzaak zou kunnen achterhalen zal er mogelijk ook een oplossing voor gevonden kunnen worden. Maar voor vandaag de dag zal men het als slaapwandelaar het nog even moeten stellen met een paar, weliswaar aannemelijke, vermoedens.