Daar wordt met behulp van een aantal onderzoeken vastgesteld of men daadwerkelijk blaaskanker heeft en in welk stadium de ziekte zich bevindt. Dit is namelijk van groot belang voor de wijze van behandeling. Naarmate de blaaskanker vordert kan men te maken krijgen met extra klachten zoals het moeilijk of zelf niet meer kunnen urineren en een hevige pijn in de onderbuik.
Indien de urine niet uit de blaas kan worden gelaten dan bestaat de kans dat deze terugvliet naar de nieren en daar schade aanricht. Zo kan men bijvoorbeeld te maken krijgen met een infectie aan de nieren of, in het meest erge geval met nierfalen.
Op het moment dat er een diagnose blaaskanker gesteld is, willen de artsen weten in welk stadium de ziekte zich dan bevindt. Dat helpt hen namelijk mee het bepalen van de wijze van behandeling. Voor een oppervlakkige vorm van blaaskanker volstaat dit, maar anders zullen eveneens een CT-scan, zeer gedetailleerde röntgenfoto’s van het lichaam of een MRI dienen te volgen van het inwendige van het lichaam,. Maar vaak zal men eveneens een longfoto en een botscan (dit is een onderzoek na het inspuiten met een licht radioactieve stof om te kunnen bepalen of er uitzaaiingen in het bot aanwezig zijn).
Over het algemeen ontstaan klachten bij blaaskanker pas op het moment dat de ziekte in een tamelijk vergevorderd stadium verkeerd. Alleen in sommige gevallen komt men er door toeval achter dat een patiënt lijdt aan deze vorm van kanker, na het ondergaan van bepaalde medische onderzoeken of ingrepen en kan men de ziekte te lijf gaan voordat er zich verschijnselen voordoen.