Het grootste deel van de ziekteverwekkers welke buikgriep veroorzaken verspreiden zich door middel van de zogenaamde fecale orale route (met andere woorden: van de anus naar de mond). Ontlasting en braaksel van een geïnfecteerd persoon kan eenvoudig miljoenen virusdeeltjes bevatten. Een persoon die vieze handen heeft waarop restjes van braaksel of van ontlasting samen met het virus aan zitten, kan dus eenvoudig een ander mens besmetten. Zeker wanneer men bedenkt dat norovirussen verder nog zeer besmettelijk zijn en dat men slechts een zeer geringe hoeveelheid van het virus binnen hoeft te krijgen om te ziek te worden. Tenminste één op de drie mensen welke in aanraking komt met het virus zal uiteindelijkzelf ook echt ziek worden, maar dit hangt af van het aantal virusdeeltjes dat men binnen heeft gekregen (de dosis) en de afweer van de desbetreffende persoon zelf, oftewel diens immuniteit.
Buikgriep kan beginnen met een beetje gerommel in de buik of met het samenkrampen van de maag. Na enige tijd zullen de klachten erger worden en kan men over gaan geven of last krijgen van buikkrampen met diarree. Uiteindelijk is het zelfs mogelijk dat men waterdunne ontlasting uitscheidt en vrijwel niets aan voedsel binnen weet te houden. Zodra men iets probeert te eten zal men gaan braken. Enkel geringe hoeveelheden vocht kan men dan met moeite binnen houden.
Baby’s en jonge kinderen zullen bij buikgriep wat hangerig en huilerig zijn. Ze zijn vaak rusteloos maar hebben weinig fut om echt te spelen of bezig te zijn. Zuigelingen zullen vaak minder willen drinken, iets wat juist erg belangrijk is bij buikgriep, waardoor men niet te lang dient te wachten voordat men een arts consulteert. Jonge kinderen kan men eventueel een waterijsje aanbieden om op die manier toch een beetje vocht in het lichaam te kunnen *krijgen.