Er bestaat overigens ook een medicijn met de naam Diamox (waarin de werkzame stof Acetazolamide zit), dat het optreden van milde, en gedurende een korte tijd eveneens ernstige symptomen, weet te voorkomen. Het middel versnelt de aanpassing van het lichaam, oftewel de gewenning ervan aan de grote hoogte. Dit is echter geen medicijn dat het effect van verblijven op zo’n grote hoogte teniet weet te doen. Het heeft eveneens een werking welke pas na een paar uur in zal zetten, en het zal dus niet in korte tijd verlichting bieden aan een patiënt. Op het moment dat meteen afdalen niet tot de mogelijkheden behoort dan kan het middel Diamox wel als noodmaatregel in worden gezet. Het preventief gebruiken van Diamox was in het verleden erg omstreden. Vandaag de dag is dit hoogstens nog het geval bij bergklimmers welke dit middel als een soort doping beschouwen.
Zodra men merkt dat men last begint te krijgen van milde symptomen die kunnen wijzen op hoogteziekte dan dient men meteen te starten met het gebruik van medicatie tegen hoogteziekte volgens de aanwijzingen op de verpakking. Ook kan men het best enige tijd wat lager verblijven en dan met name daar de nacht doorbrengen. Verder kan men een pijnstiller gebruiken voor hoofdpijn of een middel dat de misselijkheid tegen kan gaan. Werkt dit alles niet of nemen de klachten juist toe dan dient men nog verder te dalen. Pas wanneer de klachten helemaal zijn verdwenen kan men proberen verder te gaan klimmen. Dit moet uiteraard wel voorzichtig gebeuren. Bij ernstige symptomen is afdalen tot vijfentwintighonderd meter levensreddend.