Als* milde symptomen worden beschouwd: het krijgen vaak, een lichte vorm van, hoofdpijn maar ook duizeligheid en slapeloosheid kunnen voorkomen. Andere milde symptomen van een verblijf op grote hoogte zijn misselijkheid, een slechte eetlust, tijdens de slaap een niet regelmatige ademhaling hebben, een verminderde afgifte van urine, een tintelend gevoel in de vingers, een algeheel gevoel van malaise en een lichte vorm van oedeem (het vasthouden van vocht) in het gelaat, de handen en *voeten.
Ernstige* symptomen van hoogteziekte zijn: het optreden van een zware vorm van hoofdpijn die niet zal verdwijnen op het moment dat men een pijnstiller hiervoor gebruikt. Verder heeft men te maken met een niet normale vorm van oververmoeidheid waarbij men zelfs in rust moeilijk kan ademen. In een ernstig geval van hoogteziekte kan men verder ook te maken krijgen met een verlies van coördinatie evenals het ophoesten van een roestkleurig of roze slijm. Daarnaast kan een persoon die lijdt aan hoogteziekte apathisch en onverschillig gedrag gaan vertonen. De nagels en de lippen kunnen een blauwachtige verkleuring laten zien en het is zelfs mogelijk dat de patiënt het bewustzijn zal verliezen.
Op het moment dat er niet in wordt gegrepen dan zal de patiënt met deze ernstige symptomen binnen een paar uur komen te overlijden. Op erg grote hoogten (van boven de tienduizend meter zoals bijvoorbeeld in het geval van het optreden van drukuitval in een vliegtuig) kan dit zelfs al tamelijk snel (en wel binnen een paar minuten) op gaan treden.
Met andere woorden: het herkennen en het onderkennen van hoogteziekte kan op verschillende manieren gebeuren. Ongeacht de symptomen die iemand met deze ziekte ook vertoond, is het zaak om zo snel mogelijk medische hulp te verlenen of in te roepen. Doet men dit bij ernstige symptomen niet dan is men er zeker van dat de patiënt dit niet *overleeft.