De meest vaak voorkomende vorm van een liesbreuk is de breuk die wordt geconstateerd bij jongens die pas zijn geboren. Het kanaal waardoor de testes naar buiten gekomen zijn, heeft zich in zo’n geval nog niet voldoende gesloten. Daardoor kan de buikinhoud naar buiten gaan puilen.
Als een tweede oorzaak voor het ontstaan van een liesbreuk wordt vaak een zwakke plek in de buikspieren genoemd waardoor een ongewone opening zal ontstaan. Op het moment dat er in de buik voor de duur van een langere tijd een hoge druk aanwezig is dan kan deze buikwand zwakker gaan worden. Dit fenomeen doet zich onder andere voor bij iemand die al een langere tijd hevig hoest, bij de noodzaak tot persen zoals bijvoorbeeld bij patiënten die lijden aan obstipatie en bij problemen met de lozing van urine door een prostaat welke is vergroot. Mensen die veel te zwaar zijn hebben daarnaast ook een grotere kans op het krijgen van een liesbreuk. Dit geldt ook voor mensen die vanwege hun beroep of om andere redenen vaak zware dingen moeten tillen. Hierdoor komt er immers druk op de buikwand te staan en als deze reeds is verzwakt is de kans groot dat er een doorbraak plaats zal vinden met een liesbreuk tot gevolg.
Met andere woorden: men kan zowel met een liesbreuk ter wereld komen maar evengoed er eentje ontwikkelen door werkzaamheden, een hobby of door een ongezond lichaamsgewicht. Ongeacht de oorzaak: een liesbreuk gaat nooit vanzelf over of zal spontaan weer zijn verdwenen samen met de bijbehorende klachten.