Bij chronische netelroos (die dus langer dan zes weken aan blijft houden), kan verder onderzoek echter wel noodzakelijk zijn. De meest belangrijke bron van informatie is de patiënt zelf. De aanwijzingen die de arts in het verhaal tegenkomt bepalen welke mogelijke oorzaken onderzocht dienen te worden. Het aantal mogelijke oorzaken is helaas niet beperkt, in tegenstelling tot het aantal tests dat uit kan worden gevoerd om netelroos vast te kunnen stellen. Er is pas kans van slagen op het moment dat er reeds een vermoeden bestaat over wat de oorzaak eventueel zou kunnen zijn. Het lukt maar in een gedeelte (minder dan de helft een vermoeden van een oorzaak bij netelroos) van de gevallen de veroorzaker ervan op te kunnen sporen. Waarnemingen van de patiënt zijn daarbij van aanmerkelijk grotere waarde dan de verschillende allergietesten, hetzij huidtesten, hetzij bepalingen van de immunoglobuline.
Vaak bestaat de behandeling van netelroos uit het verminderen van de klachten zoals jeuk en de geïrriteerde huid. Een patiënt kan hiervoor antihistamica voor krijgen geschreven. In een groot deel van alle gevallen is het voorschrijven van medicatie echter niet noodzakelijk omdat de klachten die de netelroos met zich meebrengt in de regel binnen korte tijd vanzelf verdwenen zullen zijn.
In het geval dat de netelroos het gevolg van onder andere de aanraking van een een brandnetel, de beet of steek van een insect of iets dergelijks dan kan het dikwijls voldoende zijn om de aangedane plek te deppen met azijn of een middel dat men na een insectenbeet kan aanbrengen.