Behalve* histamine spelen eveneens andere lichaamseigen stoffen een rol bij het ontstaan van netelroos. Dit soort (boodschapper)stoffen liggen klaar in een aantal opslagplaatsen (de zogenaamde mestcellen in het lichaam) waaruit deze, onder invloed van bepaalde prikkels vrij kunnen worden gemaakt. Ween dergelijke prikkel kan zijn: het innemen van een voedingsmiddel of een medicijn, psychische factoren, maar eveneens een infectie, het leveren van overmatige fysieke inspanning of de inwerking op de huid van zonlicht. In veel gevallen is de aard van de prikkel onbekend en lukt het niet om deze te vinden. Tevens kunnen meerdere prikkels op hetzelfde moment aanwezig zijn. Normaal gesproken brengen eerder genoemde prikkels geen enkele reactie teweeg. Verloopt dit proces echter slecht dan kan er netelroos ontstaan.
Tot op de dag van vandaag worden de prikkels die van invloed kunnen zijn op netelroos in een aantal groepen onderverdeeld. Zo kent men onder andere: een allergie voor bepaalde medicijnen zoals antibiotica of pijnstillers, een chronische of een acute infectie die vaak het gevolg is van bacteriën, voedingstoevoegingen zoals kleur- en smaakstoffen maar ook fysieke prikkels in de vorm van warmte, kou, lichamelijke inspanning of zonlicht.
Een allergie voor voedingsmiddelen zoals melk, ei, soja of schaaldieren evenals allergieën voor ingeademde producten zoals huidschilfers van dieren of oplosmiddelen kunnen netelroos tot gevolg hebben. Dit geldt ook voor steken of beten van een aantal insecten, bepaalde stoffen waarmee de huid in contact is gekomen en sommige interne ziektes zoals een stofwisselingsziekte of een hormonale stoornis.
In sommige families komt netelroos meer voor dan normaal gesproken het geval is. Dit is bijvoorbeeld het geval bij bepaalde netelroostypen, zoals de zogeheten koude-urticaria en zonlicht-urticaria. Ook het syndroom van Muckle-Wells en het syndroom van Schnitzler kunnen onderscheiden worden als een apart, zeldzaam urticara-syndroom.