Een persoon die last heeft COPD zla verder een gevoel van kortademigheid (dyspnoe) ervaren, met name bij het uitvoeren van een lichamelijke inspanning. Deze kortademigheid neemt bovendien toe naarmate de leeftijd vordert. De patiënten zijn daardoor dikwijls niet langer in staat om hun activiteiten van alle dag uit te oefenen of zelfs nog een korte afstand te lopen. Een heleboel personen die lijden aan COPD hebben problemen om de trap op te gaan zonder dat zij moeten stoppen om weer op adem te kunnen komen. Kortademigheid kan voor de eerste keer optreden tijdens bijvoorbeeld het werk in de tuin, bij het bergopwaarts lopen of, zelfs gewoon bij het in huis rondlopen. Personen die lijden aan COPD lopen in de meeste gevallen minder snel dan mensen van een gelijke leeftijd die niet aan deze aandoening lijden. Na verloop van de jaren kan de kortademigheid met meer regelmaat voorkomen; in veel gevallen bij het uitvoeren van alsmaar geringere lichamelijke inspanning.
De evolutie van COPD gaat samen met opflakkeringen van één of meerdere van de verschijnselen gedurende een korte tijd. Deze verschijnselen kunnen worden veroorzaakt door blootstelling aan een irriterende stof (bijvoorbeeld tabaksrook of een vorm van industriële verontreiniging), aan klimatologische omstandigheden, een fout in de behandeling of het erger worden van hartinsufficiëntie. Dergelijke opflakkeringen kunnen spontaan na vijf tot vijftien dagen weer *verdwijnen.
Voor* de duur van minimaal de helft van de evolutie, is de patiënt die lijdt aan COPD zich niet bewust van de aandoening. In de helft van alle gevallen zijn hoesten en fluimen dan ook niet aanwezig. In de andere vijftig procent van de gevallen worden dergelijke verschijnselen door rokers als normaal gezien. In een vroegtijdig stadium doen ademnood bij inspanning zich maar bij belangrijke lichamelijke inspanningen voor.