Het obstructief slaap apneu syndroom (OSAS) houdt in dat de bovenste luchtweg dichtklapt door de wand of de tong, waardoor er een afsluiting (ook wel een obstructie genoemd ) van de luchtweg optreedt. Dit gebeurt ten gevolge van het tonusverlies in de mond- en de keelspieren, en daardoor wordt een patiënt met deze vorm van apneu telkens wakker voor men de diepe slaap, de slow wave sleep fase heeft weten te bereiken. Obstructieve slaapapneu zal op een dergelijke manier het slaapritme en de slaapopbouw in de war sturen en veroorzaakt zo een slaaptekort. Bij de meeste patiënten die lijden aan een slaapapneu is er sprake van een combinatie van beide vormen.
Een obstructieve slaapapneu kan het gevolg zijn van diverse factoren, hierbij kan gedacht worden aan overgewicht, erfelijke factoren, roken, een te korte onderkaak hebben of afwijkingen in de keel, deneus of de oren. Maar ook afwijkingen aan de longen kunnen ten grondslap liggen aan deze slaapstoornis evenals een te lage tonus van de keel- of mondspieren (bijvoorbeeld door het gebruik van slaapmiddelen) of ten gevolge van het uremisch syndroom (dit is een vorm van chronisch *nierfalen).
Ook* de functie van het hart en de hersenfunctie (waar het slaapcentrum ligt) kunnen de slaap verstoren waardoor men zich gedurende de dag moe of slaperig voelt. Bij het centraal apneu syndroom komen eveneens ademhalingsstilstanden voor, maar dan zonder de pogingen om adem te gaan halen. In bepaalde gevallen is het onderscheid tussen OSAS en CSAS lastig te maken. Tevens is er alsmaar meer bekend over ademhalingsstoornissen door hartfalen (Cheyne Stokes ademhaling, een onderdeel van CSAS). CSAS kent een heleboel oorzaken, maar een aanzienlijk deel ervan zijn eveneens te behandelen met behulp van ademhalingsondersteuning en ook geschikt voor mensen die aan beide vormen apneu lijden.