Men maakt echter een onderscheid tussen een centraal slaap apneu syndroon (CSAS) en een obstructief slaap apneu syndroom (OSAS). Het centraal slaap apneu syndroom betekebt dat tijdens de slaap vanuit het ademhalingscentrum in de hersenen te weinig signalen door worden gegeven aan de ademhalingsspieren, waardoor er geen ademhaling plaats zal vinden. Bij een obstructief slaap apneu syndroom klapt de bovenste luchtweg dicht door de wand of tong, waardoor er een afsluiting (obstructie) van de ademweg ontstaat. Dit gebeurt ten gevolge van het tonusverlies van de spieren in de mond en in de keel, en hierdoor wordt men telkens wakker voor men de diepe slaap heeft bereikt, dit wordt ook wel de slow wave sleep fase genoemd. Obstructieve slaapapneu verstoort op een dergelijke wijze de het slaapritme en de slaapopbouw zal een tekort aan slaap tot gevolg hebben. De meeste patiënten die lijden aan een slaapapneu hebben echter last van beide vormen.
Oorzaken van het obstructief slaap apneu syndroom zijn erg uiteenlopend. Men kan hierbij denken aan overgewicht, roken, genetische factoren, het hebben van een te korte onderkaak of afwijkingen in het keel-, neus- en oorgebied. Verder kan er sprake zijn van afwijkingen aan de longen van een patiënt met het obstructief slaap apneu syndroom. Andere redenen waardoor een dergelijk syndroom zich kan ontwikkelen zijn een te lage tonus van de mond- en keelspieren, bijvoorbeeld door het gebruik van slaapmiddelen of door het zogenaamde uremisch syndroom (dit betekent een chronisch nierfalen). Gevolgen van een obstructief slaap apneu syndroom zijn bijvoorbeeld erg snurken, frequent plots met een schok ontwaken evenals vermoeidheid.