Vegetariërs die wel eieren eten, maar geen zuivel, worden als ovo-vegetariërs aangeduid. Vegetariërs die daarentegen wel zuivel eten, maar geen eieren, noemt men lacto-vegetariërs. Deze groep is met name te vinden onder hindoes. Vegetariërs die zowel eieren als zuivel eten, worden ovo-lacto-vegetariërs genoemd.
De term vegetariër schept van tijd tot tijd verwarring, omdat de grens niet duidelijk aan kan worden gegeven. Er is een grens tussen het direct eten van dierlijk voedsel waar het dier voor gedood is en de afgeleide producten zoals bijvoorbeeld het stremsel, het leder en de gelatine. Verder is er nog de grens waarbij men kan spreken van veganist. Hierbij staat het niet willen exploiteren van welk dier dan ook centraal. Daarnaast zijn er personen welke om diverse redenen minder vlees gebruiken. Deze personen vallen niet onder de definitie van vegetariër omdat bij dit eetpatroon wel dieren gedood worden.
Sommige mensen eten wel dierlijke producten, maar enkel wanneer er niet voor betaald hoeft te worden, en de industrie dus niet steunen. Zij eten bijvoorbeeld producten welke anders (vanwege de houdbaarheidsdatum) weg worden gegooid. Dit noemt men freeganism. Honing is een geval apart. Er zijn personen die dit niet gebruiken omdat dit onethisch zou zijn, dat de bijen hard werken om een voedselvoorraad aan te leggen, waarna de imker deze wegneemt. Een ander bezwaar is dat de bijen in de winter met suikerwater bijgevoerd worden, waardoor ze korter leven.
Veganisten die eveneens geen planten (ook een levend organisme) eten, worden fruitariërs genoemd. Zij eten enkel die delen van een plant welke kunnen worden geoogst zonder de plant te doden.