De ziekte begint dikwijls met tintelingen en pijn op het deel van de huid dat aan is gedaan, de pijn lijkt in het begin op lichte elektrische schokjes en verandert na enige tijd in een pijn die lijkt op spierpijn. Op dat ogenblik is aan de huid nog niets bijzonders waar te nemen. Na een paar dagen komen de met vocht gevulde blaasjes op welke een beetje lijken op kleine blaren. In alle gevallen is slechts één zijde van het lichaam met de gordelroos aangedaan. De blaasjes gaan na enige tijd over in korstjes welke soms kunnen pussen. Na circa twee tot drie weken verdwijnen zowel de blaasjes als korstjes. Met name bij oudere personen blijft er in bepaalde gevallen nog lange tijd pijn in het getroffen gebied van de huid bestaan, welke soms erg heftig kan zijn. Bij gordelroos in het gezicht zijn soms eveneens overige zenuwtakken aangedaan, waardoor het gehoor minder kan worden of een gedeeltelijke verlamming van de gezichtsspieren op kan treden. Gordelroos op het lichaam is op zich ongevaarlijk, maar wel zeer pijnlijk. Gordelroos in het gelaat kan het gezichtvermogen aantasten en dient in alle gevallen te worden behandeld.
De gelijkenis met waterpokken is overigens geen toeval, de verwekker is namelijk hetzelfde virus als het waterpokkenvirus, te weten: het varicella zostervirus. Heeft men eenmaal waterpokken gehad, dan raakt men het virus nooit meer volledig kwijt; het blijft zich in bepaalde zenuwcellen schuilhouden en daar vandaan zelfs jaren later weer opflakkeren als gordelroos.