De ziekte begint met stoornissen met betrekking tot het geheugen. In het begin is met name de inprenting gestoord, waardoor nieuwe informatie niet meer op zal worden geslagen. Een patiënt kan bijvoorbeeld meerdere keren op een dag hetzelfde vragen en gemaakte afspraken vergeten. Informatie welke men in het verleden heeft opgeslagen, zoals herinneringen aan de jeugd, is nog wel beschikbaar.
Naarmate de ziekte voortschrijdt, ontstaan eveneens stoornissen in het lange termijn geheugen. Verder ontstaan reeds aan het begin van de ziekte taalstoornissen, zoals woordvindstoornissen, stoornissen in begrip van de taal en een afgenomen woordproductie. Deze stoornissen ontwikkelen zich tot een afasie met confabuleren. Verder ontstaan visueel-ruimtelijke stoornissen, waardoor de patiënten met de ziekete van Alzheimer gemakkelijk kunnen verdwalen en de tafel niet langer meer kunnen dekken.
In een nog verder gevorderd stadium ontstaat een apraxie, waardoor een patiënt diverse vertrouwde handelingen niet langer meer uit kan voeren, zoals zichzelf aan- en uitkleden en zichzelf lichamelijk verzorgen. Langzaam trekt de patiënt zich terug en wordt deze meer onverschillig, verliest interesse in diens omgeving, het initiatief nemen wordt minder en men besteedt niet meer zoveel aandacht aan de verzorging van zichzelf.
Bij een groot percentage patiënten komen veranderingen in de stemming voor, zoals depressie. Acute verslechteringen kunnen optreden bij het ontstaan van een infectie, een medicijnvergiftiging, een opname in het ziekenhuis en plotselinge grote veranderingen, zoals bijvoorbeeld het moeten verhuizen. Bekend is de bewustzijnsdaling die het gevolg is van een organisch defect bij een infectie en bij ziekenhuisopnames. Het geleidelijke progressieve beloop van de ziekte leidt tot achteruitgang van alle functies, wat uiteindelijk leidt tot een totale afhankelijkheid van dagelijkse verzorging door derden. De gemiddelde duur van de ziekte van Alzheimer is acht jaar. De ontwikkeling van de ziekte kan worden versterkt door vereenzaming. De psychische functies worden dan niet meer zoveel gebruikt, waardoor de kwaliteit ervan in rap tempo achteruit kan gaan.