Bij een baby’s of een erg jong kind is het dikwijls niet eenvoudig om te achterhalen wat er nu eigenlijk aan de hand is op het moment dat een kindje zich ziek voelt. Tekenen zoals bijvoorbeeld niet, of aanzienlijk minder, willen eten en/of drinken kan in zo’n geval wijzen op pijn in de keel tijdens het slikken.
Het is zelfs mogelijk dat de keelamandelen voortdurend (min of meer) ontstoken zijn. Dit wordt ook wel een chronische ontsteking genoemd. Zo’n chronische ontsteking kan zorgen voor klachten zoals vermoeid en hangerig zijn, een slechte eetlust evenals een onfrisse adem hebben. In de hals van een patiënt zijn in een dergelijk geval dikwijls duidelijk verdikte lymfeklieren te voelen.
Een vergrote neusamandel veroorzaakt daarentegen een constante verkoudheid met een volle neus. Overige klachten kunnen zijn: niet goed slapen, snurken, door de neus’ praten, vaak ademhalen door de mond en herhaalde ontstekingen aan het middenoor.
Een zeer uitzonderlijke keer leidt een ontsteking van de keelamandelen tot een abces (het zogenaamde peritonsillair abces). Klachten zijn in dat geval dan moeite hebben tijdens het slikken, de vorming van veel slijm, het lastig kunnen openen van de mond en de lymfeklieren in de hals zijn opgezwollen. Daarbij ontstaat eveneens dikwijls ook een hoge koorts.
Het is overigens mogelijk dat men zowel last heeft van een ontsteking aan de keelamandelen op hetzelfde moment als dat men lijdt aan een ontsteking van de neusamandelen.
In de regel zullen de klachten na een paar dagen vanzelf weer verdwijnen maar op het moment dat men meer dan drie dagen hiervan last blijft houden is het wel aan te raden om een arts te bezoeken. Deze kan de situatie dan onderzoeken en beoordelen of er een behandeling in gang moet worden gezet.