Desondanks is de theorie van dit dieet nooit wetenschappelijk bewezen en is het nog altijd slechts een theorie. In geen geval is vast komen dat staan dat de bloedgroep die iemand heeft aan een eetpatroon gelinkt zou kunnen worden. Hierdoor is het bloedgroepdieet door de meeste wetenschappers al snel verwezen naar de prullenbak. De bedenker van het dieet Peter D’Adamo was dan ook geen wetenschapper maar had slechts een opleiding genoten tot natuurarts en was dus niet wetenschappelijk gevormd.
De werking van het bloedgroep dieet wordt verder betwist door het feit dat dit dieet uitgaat van eetpatronen van verre voorouders die slechts een levensverwachting hadden van zo’n dertig jaar. Bovendien zou, als de theorie zou kloppen, alleen iemand met bloedgroep AB positief op tarwe reageren. Dit zou aanzienlijke problemen opleveren voor de dagelijkse keuken van tegenwoordig welke enorm steunt op allerlei tarwe- en andere graanproducten. Verder is het voor mensen met bloedgroep O niet duidelijk waar zij hun energie vandaan moeten halen.
Voorstanders van het bloedgroepdieet blijven er echter bij dat dit de meest ideale manier is om af te vallen. Bovendien zou men niet met het gevreesde jojo-effect te maken krijgen. Verder is calorieën tellen niet nodig, wat bij een aantal andere dieten wel het geval is, en kan men niet alleen op een gezonde maar ook op een verantwoorde wijze op het individuele natuurlijke gewicht komen en ook blijven. Met andere woorden: hoewel de werking van het dieet niet bewezen is, zijn er een heleboel mensen die hierbij veel baat zeggen te hebben.