Hersendood wordt altijd door een arts vastgesteld na het volgen van een vastgestelde procedure. Hierin worden een aantal verschillende onderzoeken gedaan. Het onderzoek bestaat uit de volgende onderdelen: een algemeen onderzoek, een klinisch neurologisch onderzoek en een aanvullend onderzoek/
Jet algemeen onderzoek houdt in: het uitsluiten van oorzaken van bewusteloosheid en het uitblijven van reacties welke de diagnose niet betrouwbaar zouden maken. Hierbij kan men denken aan onderkoeling, vergiftiging of een te lage bloeddruk.
Het klinisch neurologisch onderzoek wordt foor een neurolloog of neyrochirurg uitgevoerd waarbij wordt gewerkt met Dlasgow Coma Schaal om de afwezigheid van bewustzijn en pijnprikkels vast te stellen. Maar ook let men op de afwezigheid van hersenstamreflex en naar aanwijzingen voor de afwezigheid van een spontane ademhaling.
Bij het aanvullend onderzoek wordt de afwezigheid van elektrische hersenactiviteit aangetoond met behulp van een Elektro-encefalografie (E.E.G.) en doet men een apneutest om het ontbreken van een spontane ademhaling aan te *tonen.
Op* een intensivecare kan het lichaam van de patiënt die hersendood is verklaart nog een bepaalde tijd blijven werken door middel van kunstmatige ademhaling. Als een patiënt hersendood wordt verklaard, kan dat voor diens nabestaanden een moeilijk te verwerken mededeling zijn. Door de kunstmatige beademing ziet de hersendode er immers niet als dood uit maar lijkt eerder diep te slapen. Deze heeft namelijk nog altijd een normale huidkleur en voelt eveneens nog warm aan. Op de monitor is verder ook nog steeds een hartslag waar te nemen. Toch wordt deze betreffende persoon door de artsen als overleden beschouwd. Aan de nabestaanden wordt dan ook vaak gevraagd of de hersendode als orgaandonor mag worden *gezien.