Een persoon kan zijn besmet met de difteriebacterie zonder hier zelf ziek van te zijn, maar men kan in een dergelijk geval wel andere mensen ongemerkt gaan besmetten. De periode die ligt tussen de besmetting en het ontstaan van de eerste symptomen is maar erg kort: twee tot vijf dagen.
Difterie ontwikkelt zich in de meeste gevallen in de keel, de symptomen zijn dan pijn in de keel, lymfeklieren die op zijn gezet, een algeheel gevoel van ziek zijn en koorts. Eveneens problemen met slikken, misselijkheid en braken komen bij difterie voor. Een grijze aanslag die zich bevindt op de keelamandelen en in de keelholte is erg typerend voor de ziekte difterie. Difterie kan leiden tot schade aan de luchtwegen maar eveneens aan hartspier en aan het zenuwstelsel.
Allereerst zal er een periode zijn waarin men moeilijk kan slikken en keelpijn heeft. In sommige gevallen heeft men eveneens een loopneus aan maar één zijde. Daarna zullen er algemene verschijnselen gaan bijkomen die bij haast iedere verkoudheid kunnen voorkomen zoals, lichte koorts, een hoge polsslag, transpireren, hoofdpijn en vermoeidheid.
Zodra de infectie zich verder uit heeft gebreid kan de keel volledig mee gaan doen hierbij en treedt er een ontsteking van de larynx op. Op de slijmvliezen van de keel vormen zich taaie lappen, zogenaamde pseudomembranen. Daardoor wordt de keel erg nauw en kan een kind zelfs stikken. In sommige gevallen laat een pseudomembraan los waardoor de luchtpijp wordt afgesloten en zal het kind ook stikken. Maar ook aan beschadigingen aan het hart en aan het zenuwstelsel kan een kind dat lijdt aan difterie uiteindelijk komen te overlijden.