De eerste keer dat de ziekte uitbreekt is meestal het meest pijnlijk. Bij vrouwen komen vaak pijnlijke zweren voor in het hele genitale gebied. Zowel de vulva, de binnenkant van de vagina, de baarmoederhals als de urinebuis kan bedekt zijn met zweren. De zweren blijven minstens drie weken besmettelijk. Tijdens het plassen kan een brandend gevoel worden ervaren. Vaak zijn de lymfeklieren in de liesstreek opgezwollen. Voor zwangere vrouwen vormt de genitale herpes een ernstig risico. De baby’s die besmet zijn met de ziekte kunnen daar ernstige letsels aan overhouden. Als toekomstige moeders het vermoeden hebben dat ze misschien aan genitale herpes lijden, kunnen zich het best laten onderzoeken en dit melden aan de verloskundige of gynaecoloog. Meestal wordt er dan gekozen voor een *keizersnede.
Sommige* vrouwen hebben weinig last van de ziekte, anderen hebben regelmatig last. Zelfs na de incubatie tijd van twee tot twintig dagen kan een patiënt nog maanden na de besmetting last hebben. De symptomen lijken vaak op griep, zoals hoofdpijn, misselijkheid en overgeven. De eerste keer is dat het ergst en het meest pijnlijk. De blaren verdwijnen, maar het virus blijft passief in het lichaam. Hoe langer een patiënt genitale herpes heeft, hoe vaker de symptomen voorkomen. Enkele- tot een tiental uitbraken per jaar is normaal. Na verloop van tijd kan dit afnemen. Helaas kan deze geslachtsziekte niet genezen worden. Er bestaat geen medicijn voor. Wel kunnen de symptomen behandeld worden. Het beperken van contact met besmette personen is noodzakelijk. Bij seksueel contact moet je jezelf beschermen.