Een klaplong ten gevolge van een letsel aan de borstkas, hoe gering ook, zal in het algemeen klinisch dienen te worden behandeld, ook omdat niet op voorhand gezegd kan worden welke vitale structuren in de borstkas mogelijk eveneens beschadigd zijn. In bepaalde gevallen kan het noodzakelijk zijn op de locatie van een ongeval reeds een thoraxdrain in te brengen om op die manier een spanningspneumothorax te kunnen ontlasten.
Bij het transport van personen met een klaplong moet men bedenken dat vliegen, wanneer hierbij een luchtdrukverlaging optreedt (zoals bij passagiersvluchten die op grote hoogte plaatsvinden), de benauwdheid ernstig toe kan doen nemen.
Bij herhaaldelijk ontstaan van een klaplong kan men tot het ‘plakken’ van de long overgaan, dit wordt pleurodese genoemd: tussen de longvliezen aan de buitenzijde van de long en de binnenzijde van de borstholte wordt daarvoor een chemisch prikkelende stof gebracht (de meest gebruikte en tevens meest bekende is talkpoeder, al wordt er ook wel bloed, glucose, olijfolie, bleomycine en doxycycline voor gebruikt), waardoor er een steriele ontstekingsreactie ontstaat; bij het (erg pijnlijke) herstel daarvan zal de long aan de borstwand vergroeien en kan deze dan normaal gesproken niet meer inklappen.
In bepaalde gevallen is operatief ingrijpen noodzakelijk, waarbij men de overtollige luchtbellen weghaalt en de daardoor ontstane wond weer dichtmaakt.