Bij het behandelen van longemfyseem dient de nadruk te worden gelegd op de behandeling van omkeerbare onderdelen van deze ziekte. Het te verwachten effect van de gebruikte medicijnen mag echter niet overdreven worden; de meeste medicatie heeft namelijk slechts een tijdeleijk, en dus een voorbijgaand effect. Bovendien dient er zoveel mogelijk gebruik te worden gemaakt van voor handen zijnde paramedische behandelingen om longemfyseem te kunnen behandelen. Bronchospasme en ontstekingen in de luchtwegen reageren doorgaans goed op de meeste vormen van therapie die zijn ontwikkeld om longemfyseem mee te kunnen behandelen.
Hoewel er een aantal manieren zijn om de symptomen van longemfyseem te kunnen behandelen is het voorkomen van de aandoening nog in alle gevallen het best. Het voorkomen van longemfyseem berust op een tijdige herkenning van de factoren welke de ziekte kunnen veroorzaken en deze ongunstig beïnvloeden. Chronische bronchitis kan in principe genezen worden. Longemfyseem en longfibrose zijn ten gevolge van een vernietiging van weefsel niet meer om te keren maar hoeven niet progressief van aard te zijn indien men verdere vernietiging van weefsel weet te voorkomen door een agressieve vorm van therapie. De patiënt zal door de arts telkens uitvoerig in worden gelicht over het doel van de toe te passen behandeling; begrip bij de patiënt is namelijk een zeer essentiële voorwaarde voor diens medewerking aan de therapie en dus aan de behandeling van de ziekteverschijnselen.
De behandeling (met behulp van middelen zoals bijvoorbeeld luchtwegverwijders, antibiotica bij een bacteriële infectie, het onderdrukken van de ontstekingsreacties van de luchtwegen, en uiteindelijk met een constante toediening van zuurstof) is slechts beperkt effectief. Het longemfyseem is één van de voorname, dikwijls te vermijden, oorzaken van invaliditeit van een bepaald persoon. Voorkomen is in alle gevallen de beste optie in het geval van longemfyseem.