Bovendien mag het te verwachten resultaat van de medicatie niet overdreven worden; de meeste geneesmiddelen hebben enkel een voorbijgaand effect. Verder moet er maximaal gebruik worden gemaakt van alle paramedische behandelingen die op een bepaald moment voor handen zijn om de longembolie mee te kunnen behandelen. Tevens zullen ontstekingen in de luchtwegen en bronchospasme in de regel goed op therapie reageren.
Ondanks het feit dat er een bepaalde mate van behandeling mogelijk is wanneer er sprake is van longemfyseem is het voorkomen van de ziekte nog altijd het beste. De preventie van longemfyseem berust op het tijdige herkennen van de factoren welke de ziekte tot gevolg kunnen hebben en deze ongunstig beïnvloeden. Chronische bronchitis kan in principe worden genezen. Longemfyseem en longfibrose zijn als gevolg van de destructie van weefsel echter niet meer omkeerbaar maar hoeven niet progressief te zijn wanneer men het verdere vernietigen van het weefsel kan voorkomen door middel van een agressieve vorm van therapie. Een patiënt met longemfyseem zal door een behandeld arts telkens uitvoerig in worden gelicht over het doel van een gebruikte behandeling; begrip bij deze patiënt is dan ook een belangrijke voorwaarde voor diens medewerking.
Het is immers zo dat op het moment dat het voor een patiënt met longemfyseem duidelijk is wat er verwacht kan worden van een bepaalde behandeling men eerder geneigd is hieraan mee te werken dan wanneer men totaal in het duister tast over het doel van het te volgen behandelingplan dat, zonder overleg of zonder goede uitleg, door een behandelend arts op is gezet en waar de patiënt zelf niet, of nauwelijks, bij is betrokken of de inhoud ervan niet, of onvoldoende, begrijpt.