Daadoor is het totale oppervlak van de gaswisseling minder geworden en is het capillaire vaatbed minder groot, . Verder kan de *luchtinhoud van de longen hoger zijn geworden terwijl de elasticiteit van de long minder is geworden en de maximale snelheid waarmee men uit kan ademen lager is *geworden.
Dit* alles heeft gevolgen voor de patiënt met longemfyseem, deze zal namelijk sneller kortademig worden en er zal een grote, tonvormige borstkas ontstaan welke permanent in de inademingstand zal staan. In het eindstadium van longemfyseem is een patiënt constant benauwd, zelfs wanneer men in rust is.
Roken is zonder twijfel de meest belangrijke oorzaak van emfyseem, maar eveneens een langdurig roken van crack en een niet goed behandelde astma kan uiteindelijk tot longemfyseem leiden, net zoals een paar overige afwijkingen zoals bijvoorbeeld genetische mankementen in een aantal enzymen, zoals alfa 1-antitrypsine. Tevens kunnen sommige beroepen een factor zijn die het ontstaan van longemfyseem zullen beïnvloeden, zoals het geval kan zijn bij een glasblazer, een trompetist en kappers (door het werken met bepaalde haarproducten).
Zuiver longemfyseem komt slecht zelden voor; er komt namelijk dikwijls nog een chronische bronchitis en/of astma bij. Dergelijke combinaties worden wel onder de noemer COPD (chronic obstructive pulmonary disease) geschaard.
Longemfyseem is helaas een aandoening die niet omkeerbaar is en neigt tot een verergering, zeker op het moment dat een patiënt niet wil of kan stoppen met roken. Genezing van longemfyseem is onmogelijk. De behandeling (met behulp van luchtwegverwijders, antibiotica bij een bacteriële infectie, het onderdrukken van de ontstekingsreacties van de luchtwegen, en uiteindelijk met constante toediening van zuurstof) is slechts beperkt effectief. Het longemfyseem is één van de voorname, vaak vermijdbare, oorzaken van invaliditeit.