Al decennia lang worden de meeste psoriasispatiënten met behulp van een topicaal medicament behandeld. Er zijn een aantal cremes en zalven die een positief effect hebben, in de meeste gevallen met corticosteroïden. Soms worden er ook cremes met salicylzuur of op vitamine D gelijkende stoffen gebruikt zoals calcipotriol. De preparaten op basis van teer zijn voor een belangrijk deel verouderd, voornamelijk omdat deze geen prettige geur hebben en de behandeling vrij omslachtig is. Verder bestaan er enkele ingrijpender behandelingen die in kunnen worden gezet als plaatselijke producten niet genoeg effect hebben.
Een effectieve therapie is de behandeling van de aangedane plaatsen met een Pulsed Dye Laser. Hierbij worden de bloedvaten vernietigd welke de plek met psoriasis van voedingsstoffen voorzien, waarna deze plek zal verdwijnen. Bijzonder positief daarbij is dat de plek zonder verdere behandeling relatief lang weg zal blijven en deze behandeling eveneens geen ernstige bijwerkingen met zich *meebrengt.
Een* andere veel ingezette behandeling is zogenaamde lichttherapie. Dit is een traditionele therapie die berust op blootstelling aan lampen welke met name UV-A licht uitstralen, samen met het opbrengen van psoralenen welke de huid meer gevoelig maken voor UVA-licht. De behandeling kende echter behoorlijk wat bijwerkingen. Een modernere variant is het gebruik van smalbandig UV-B licht, waarbij geen middelen op hoeven te worden gebracht. Bij beide methoden is er, gezien het gebruik van UV licht wel een grotere kans op huidkanker. Blootstelling aan enkel (intensief) zonlicht (waardoor er meer vitamine D aan wordt gemaakt), zonder psoraleenbehandeling, heeft bewezen ook voldoende te zijn om de klachten sterk af te doen nemen.
Bij ernstige, vaak samen met gewrichtslijden, worden soms zogeheten systemische behandelingen gegeven (in de vorm van tabletten), op basis van methotrexaat of ciclosporine. Dergelijke middelen kunnen echter een aantal ernstige bijwerkingen hebben.