In de plaques (de plekken waaruit psoriasis bestaat) bevinden zich groepjes zogenaamde T-cellen en dendritische cellen, welke naar alle waarschijnlijkheid de basis vormen voor de ontstekingsreacties zoals men die bij psoriasis waarneemt. De plaques zijn veroorzaakt door de interactie tussen diverse celtypen: keratinocyten (de meest voorkomende cel in de bovenste laag van de huid), T-cellen en dendritische cellen. Wanneer men een erfelijke aanleg heeft voor psoriasis, kunnen de keratinocyten bepaalde stoffen afgeven welke de T-cellen en dendritische cellen beïnvloeden en omgekeerd. Het gevolg daarvan is overactieve keratinocyten die een schilfering veroorzaken, de dendritische cellen geven Tumor Necrosis Factor-alfa en Interferon-alfa af, welke bij zullen dragen aan de ontsteking. Het geheel van interacties leidt tot het klinische beeld zoals men dat waarneemt bij psoriasis.
Erfelijke factoren spelen een rol bij de aanleg voor psoriasis, maar zijn niet helemaal bepalend. De precieze wijze van overerving is nog niet bekend. Circa dertig procent van de patiënten met psoriasis heeft een ouder of een kind met deze aandoening. Als allebei de ouders en een kind de ziekte hebben dan is de kans dat een volgend kind psoriasis zal krijgen vijftig procent; wanneer een kind psoriasis heeft maar de ouders niet, dan daalt het risico voor een volgend kind naar acht procent. Zodra de ene helft van een eeneiige tweeling aan psoriasis lijdt varieert de kans dat de andere helft deze aandoening eveneens heeft van 65 tot 72 procent Dit houdt in dat overige factoren (dus afkomstig uit de omgeving) eveneens een rol spelen bij het wel of niet optreden van de psoriasis.