Waardoor purpura ontstaat kan van persoon tot persoon verschillen. Een paar oorzaken zijn: een zwangerschap, een bloedvergiftiging ten gevolge van een ernstige infectie, kwaadaardige aandoeningen zoals bijvoorbeeld kanker of de behandelingen die hiervoor worden gegeven (bijvoorbeeld bestraling en chemotherapie), het transplanteren van stamcellen, het gebruik van bepaalde medicatie of een tekort aan en bepaald eiwit.
Door het tekort aan dit eiwit kan er een auto-antistofvorming optreden. Dit is overigens de meest vaak voorkomende oorzaak van het ontstaan van purpura. Maar ook als het eiwit, om erfelijke redenen, niet goed aan wordt gemaakt kan dit tot de vorming van purpura leiden. Deze aangeboren aandoening komt echter maar uiterst zelden voor. Maar ook door allerlei andere aandoening kan men op latere leeftijd te maken krijgen met purpura en in dat geval hoeft de oorzaak dus niet aangeboren te zijn.
Vanaf het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw is plasmaferese een voornaam onderdeel van de behandeling van purpura uit gaan maken. Dit wil zeggen dat het bloedplasma van de patiënt weg wordt gehaald en door nieuw donorplasma wordt vervangen. De behandeling dient iedere dag opnieuw worden herhaald om de defecte eiwitten weg te kunnen halen en de symptomen te kunnen verminderen. Veel patiënten hebben daarnaast eveneens medicatie nodig, met steroïden, cyclophosphamide, een verwijdering van de milt, of een combinatie van twee of meerdere van deze behandelingen.
De rood paarse stipjes zijn voor een aantal mensen zo ontsierend of hinderlijk dat zij zich daarvoor schamen en bijvoorbeeld niet meer in een korte broek of korte rok willen lopen als de aandoening op hun benen te zien zijn. Toch is een behandeling met medicatie vaak voldoende succesvol hiervoor.