Vermoeidheid kan eveneens een flinke impact hebben op de kwaliteit van leven van een patiënt. Op het moment dat de bloedarmoede ernstig is dan kan de patiënt zich te moe voelen om te functioneren, of het uitvoeren van werkzaamheden van alledag. Op de langere termijn kan vermoeidheid uiteindelijk leiden tot het ontstaan van bijvoorbeeld een klinische depressie.
Uit wetenschappelijke onderzoeken is gebleken dat oudere personen met bloedarmoede meer handicaps hebben en lager scoren bij lichamelijke prestaties en krachttesten dan mensen zonder bloedarmoede. Bovendien zijn mensen met bloedarmoede vatbaarder voor infecties en ziektes, zeker wanneer zijn niet aan de bloedarmoede zijn *behandeld.
Het* hart moet een grotere hoeveelheid bloed rond pompen om het gebrek aan zuurstof en voedingsstoffen goed te maken op het moment dat men bloedarmoede heeft. Dit kan uiteindelijk leiden tot het ontstaan van hartfalen. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de aanwezigheid van bloedarmoede bij mensen met chronisch hartfalen geassocieerd wordt met een significant verhoogde kans op overlijden.
Een gebrek aan vitamine B-12, is één van de oorzaken te zijn van bloedarmoede. Een dergelijk gebrek kan resulteren in schade aan de zenuwen. Een goed functioneren van de zenuwen vereist namelijk een adequate voorziening van vitamine B-12.
Hoewel bloedarmoede in veel gevallen wordt gezien als een vrij onschuldige aandoening kan deze in bepaalde gevallen toch voor aanzienlijke complicaties zorgen. Zeker wanneer de bloedarmoede niet of niet voldoende behandeld wordt kan men ernstige problemen krijgen die vaak medisch ingrijpen vereisen om blijvende schade kunnen voorkomen of tenminste deze kunnen beperken.