De verminderde productie van bloedcellen kan verder worden veroorzaakt door erfelijke afwijkende vormen van hemoglobine zoals het geval is bij een sikkelcelanemie of bij thalassemie. Maar ook chronische ziekten zoals chronische infectieziekten, kwaadaardige gezwellen en reuma kunnen ten grondslag liggen aan de verminderde aanmaak van bloedcellen. Op het moment dat er bloedarmoede ontstaat doordat men een beenmergziekte heeft waarbij de aanmaak van bloedcellen minder wordt. In een dergelijke situatie spreekt men van aplastische anemie. Het beenmerg kan verder verdwijnen ten gevolge van een ziekte waarbij deze worden verdrongen door bijvoorbeeld cellen van een tumor zoals bij myelophthisis het geval is.
De meest bekende oorzaak van bloedarmoede is echter het verlies van bloed. Hierbij wordt dan wel onderscheid gemaakt tussen het verlies van een grote hoeveelheid bloed in één keer en het langzaam verliezen van geringe hoeveelheden bloed maar waarbij dit lange tijd aan blijft houden en de voorraad ijzer in het lichaam geleidelijk uitgeput zal raken. Bloedarmoede door bloedverlies kan voorkomen bij onder andere: een verwonding, een bevalling, langdurig, ongemerkt bloedverlies uit een darm of door een hevige menstruatie.
Een verhoogde afbraak van bloedcellen kan ook de veroorzaker zijn van bloedarmoede, er is in dat geval sprake van hemolyse. Hemolyse kan het gevolg zijn van afwijkingen van de betreffende cellen zoals bij ovalocytose en sferocytose het geval is. Maar de rode bloedcellen kunnen ook aan worden getast door eencellige parasieten zoals bij malaria. Auto-immuunprocessen, splenomegalie en enzymdeficiënties kunnen ook voor een verhoogde afbraak van bloedcellen zorgen en dus bloedarmoede veroorzaken. Verder kan door afwijkingen aan het membraan de afbraak van de rode bloedcellen in de hand werken evenals door zogeheten microangiopathieën of door immunohemolytische anemie.