De rol van zout, dit wil zeggen de rol van de verhouding tussen natrium en kalium, bij het ontstaan van een hoge bloeddruk wordt echter wel vaak genoemd. Bij natuurvolkeren met een dieet dat arm is aan natrium maar juist rijk aan kalium is een hoge bloeddruk een zeldzaam fenomeen. Voor het dieet dat de meeste mensen in ons land volgen geldt echter vaak het omgekeerde: het voedsel bevat veel natrium en juist weinig kalium. Natrium heeft een bloeddrukverhogend effect. Door een relatief grote hoeveelheid natrium en een relatief geringe hoeveelheid kalium trekt het gladde spierweefsel van de bloedvaten zich sterker samen. Om toch het bloed door de bloedvaten te kunnen blijven pompen, zal het hart voor een hogere bloeddruk moeten zorgen. Natrium en kalium hebben eveneens invloed op de wijze waarop sommige hersen -en zenuwactiviteiten de bloeddruk gereguleerd worden. En wederom ziet men tegenovergestelde effecten: natrium is bloeddrukverhogend en kalium is bloeddrukverlagend.
Het gebruik van alcohol draagt bij aan het ontwikkelende van een hoge bloeddruk. Uit onderzoek is vast komen te staan dat zo’n zestien procent van de gevallen van hoge bloeddruk gerelateerd is aan alcoholgebruik. Roken draagt eveneens bij aan een verhoging van de bloeddruk. Dit komt door de vaatvernauwende effecten van nicotine in de rookwaren, maar ook door een verhoging van de hartslagfrequentie die het gevolg is van de *nicotine.
Veel* drop eten heeft eveneens een bloeddrukverhogend effect dat het gevolg is van het glycyrrhizinezuur dat de drop bevat. Deze stof vindt men ook in bijvoorbeeld zoethout. Een andere oorzaak van een hoge bloeddruk kan soms worden gezocht op hormonaal gebied zoals onder andere bij het Syndroom van Conn of een feochromocytoom. Het Syndroom van Conn wordt als onderliggende oorzaak van een hoge bloeddruk ontdekt in diverse gevallen.