Er bestaan twee vormen van nierfalen, te weten: acuut en chronisch. Bij acuut nierfalen functioneren de nieren opeens niet meer. Bij chronisch nierfalen werken deze echter minder snel en uiteindelijk alsmaar slechter. In het begin merkt men niet veel van de chronische vorm van nierfalen omdat de gezonde delen van de nier nog voor compensatie kunnen zorgen. Wanneer het nierfalen progressief van aard is dan breidt de beschadiging zich alsmaar verder uit totdat de nieren hun taak niet langer aankunnen.
Men kan drie verschillende oorzaken van acuut nierfalen onderscheiden, namelijk: een blokkade van de afvoerbuis die van de nieren naar de urineblaas loopt. Hierbij kunnen de nieren de gemaakte urine niet meer afvoeren waardoor de druk in de nieren op zal lopen en zo voor beschadigingen zal zorgen. Verder kan de bloedtoevoer naar de nieren plotseling verminderen door een verstopping van de bloedvaten die naar de nieren lopen of door ernstig bloedverlies. Maar ook een ontsteking van de nieren kan ervoor zorgen dat er nierfalen optreedt.
Indien acuut nierfalen niet op tijd wordt opgelost dan kan deze zich verder tot chronisch nierfalen gaan ontwikkelen. Andere factoren kunnen eveneens chronisch nierfalen veroorzaken zoals bijvoorbeeld: suikerziekte (diabetes), een aangeboren afwijking, een voortdurende hoge bloeddruk of langdurig en overmatig drank- of medicijngebruik. *
Zodra* de nieren slechter werken dan hopen afvalstoffen zich in het lichaam op. Dergelijke afvalstoffen kunnen klachten veroorzaken zoals: misselijkheid, jeuk, braken en trillende spieren. Ook kan er door de nieren geen vocht meer afgevoerd worden waardoor er minder urine wordt geproduceerd. Het vocht zal zich dan op een andere plaats in het lichaam gaan ophopen.