De diagnose blindedarmontsteking is in sommige gevallen gemakkelijk te stellen, maar niet zelden is dit eveneens zeer moeilijk. Bij een geval van twijfel gaat men over het algemeen over tot het verwijderen van de blinde darm, omdat het veel kwalijker is een ontstoken appendix niet te opereren (met de kans op perforatie, gevolgd door een levensgevaarlijke buikvliesontsteking, en een abcesvorming) dan een gezonde blinde darm (achteraf) onnodig te hebben weggehaald. Circa de helft van de verwijderde blinde darmen blijkt achteraf niet ontstoken te zijn. Blindedarmontsteking komt met name voor bij jonge mensen, maar kan op elke leeftijd ontstaan.
Een blindedarmontsteking uit zich in de vorm van pijn met name aan de rechterzijde van de onderbuikstreek. In klassieke gevallen gaat aan deze klachten een periode van pijn meer rondom de navel vooraf. De patiënt is in de regel misselijk, moet soms braken en heeft slechts zelden een gewone eetlust. Dergelijke pijn kan samen gaan met koorts maar dat hoeft niet per se zo te zijn. Eveneens diarree is een symptoom dat in verband kan worden gebracht met een blindedarmontsteking. Er ontstaan na enige tijd zogenaamde peritoneale prikkelingsverschijnselen: Zacht de rechter onderbuik indrukken is pijnlijk, wanneer men dan snel de hand weghaalt doet dit wederom pijn. Vaak zijn er in het bloed aanwijzingen voor de ontsteking aan te treffen in de vorm van een verhoogde bezinking en de aanwezigheid van meer witte bloedcellen dan onder normale omstandigheden. De afwezigheid daarvan sluit de diagnose blindedarmontsteking echter niet volledig uit. Door middel van een echoscopie kan in geval van twijfel aan de diagnose meestal uitsluitsel worden gegeven. In bepaalde gevallen ligt de blindedarm achter de darm omhoog gevouwen en dan is de lokalisatie van de pijn anders. De spier, welke van de buikholte naar het been loopt, wordt daardoor soms geïrriteerd, waardoor de patiënt zijn rechter been op houdt getrokken.