De ziekte begint in veel gevallen met pijn en met tintelingen op het huidgebied dat aan is gedaan door het virus, de pijn lijkt aanvankelijk op een lichte elektrisch schokje en verandert na zekere tijd in pijn die gelijkenis vertoond met spierpijn. Op een dergelijk moment is aan de huid zelfs nog helemaal niets bijzonders te zien. Na een paar dagen komen de met vocht gevulde blaasjes op welke een beetje op kleine blaren lijken. Altijd is slechts één lichaamshelft aangedaan. De blaasjes gaan na een bepaalde tijd over in korstjes die in sommige gevallen kunnen pussen. Na zo’n twee tot drie weken trekken de blaasjes en de korstjes weg.
Voornamelijk bij wat oudere patiënten blijft er in sommige gevallen nog lange tijd pijn in het getroffen gebied van de huid bestaan, deze kan soms erg heftig zijn. Bij het optreden van gordelroos in het gelaat soms eveneens andere zenuwtakken aangedaan, waardoor het gehoor mogelijk verminderd of deels een verlamming van de gelaatsspieren op kan treden. Dit wordt het Syndroom van Ramsay Hunt genoemd. Gordelroos op het lichaam vormt op zich geen gevaar, maar kan wel zeer pijnlijk zijn. Gordelroos in het gelaat kan het gezichtvermogen aantasten en moet daarom altijd worden behandeld.
Dat gordelroos op waterpokken lijkt is geen toeval, de verwekker is namelijk hetzelfde virus: het varicella zostervirus. Heeft men eenmaal waterpokken gehad, dan raakt men het virus nooit meer kwijt; het blijft zich schuilhouden in sommige zenuwcellen van waaruit decennia later gordelroos op kan flakkeren.