Tag foutmelding <txp:rvm_related_articles limit="5" wraptag="ul" break="li" label="Bekijk ook eens" labeltag="p"
section_exclude='<txp:section title="0" />'/> ->  Textpattern Error: Unknown column 'NULLDATETIME' in 'where clause' while_parsing_page_form: default, geen
Tag foutmelding <txp:/> ->  Textpattern Warning: Deze tag bestaat niet while_parsing_page_form: default, geen
Keelontsteking
Bij een keelontsteking zijn de slijmvliezen van de keelholte ontstoken. De medische benaming voor keelpijn is faryngitis. In de meeste gevallen wordt keelontsteking door een verkoudheidsvirus veroorzaakt. Het verantwoordelijke virus nestelt zich in zo’n geval in het keelslijmvlies om daar een ontsteking te veroorzaken. Het virus dat de ziekte van Pfeiffer veroorzaakt (mononucleosis infectiosa) kan eveneens keelontsteking veroorzaken. Een keelontsteking kan verder ontstaan door een infectie met een bacterie. Dikwijls is dit een bacterie met de naam streptokok. Een keelontsteking met deze zogenaamde streptokok wordt eveneens angina genoemd. Vaak wordt de bacterie of het virus langs de lucht van de ene persoon op de andere overgebracht. Dit gebeurt door middel van de minuscule druppeltjes welke uitgeademd worden door een besmet persoon en weer in worden geademd door een ander mens. In bepaalde gevallen kan een besmetting ook via objecten over worden gebracht.

De symptomen die horen bij een keelontsteking zijn, op de eerste plaats, pijn in de keel welke soms doortrekt naar de oren of de hals, problemen met het slikken, koorts en een algeheel gevoel van ziek zijn. Het slijmvlies in de keel en de amandelen kunnen door een keelontsteking rood worden en op gaan zwellen. Achter in de keel zitten eveneens in bepaalde gevallen witte stippen of een dik soort slijm. In veel gevallen zijn de klieren in de hals bij een keelontsteking opgezet en gevoelig.

De diagnose keelontsteking kan vaak worden gesteld op basis van de klachten en verschijnselen in combinatie met het bekijken van de keelholte. Een aanvullend onderzoek is in de meeste gevallen dan ook overbodig. Zodra men een verdenking heeft op de ziekte van Pfeiffer of indien de tonsillitis ernstig van aard is en lang blijft duren dan kan er een wel een aanvullend bloedonderzoek worden gedaan.

De symptomen van een keelontsteking verdwijnen in de regel vanzelf in een paar dagen tot een week. Tegen de pijn kan paracetamol in worden genomen. Wanneer deze niet afdoende helpt kan men ook andere pijnstillers innemen. Behandeling met antibiotica is bijna nooit nodig. Keelpijn ontstaat namelijk vaak door een virus en daar werkt een antibioticum niet tegen.