Bij pubers en jong volwassenen zijn de eerste symptomen dikwijls erg vaag: men heeft dan bijvoorbeeld last van rillingen, oogleden die zijn gezwollen, een lichte koorts, men voelt zich niet lekker, heeft last van hoofdpijn en een gebrek aan eetlust. Daarna verschijnen pas de meer specifieke symptomen die bij klierkoorts horen zoals koorts, moeheid, keelpijn (in bepaalde gevallen zeer ernstige, met gezwollen amandelen waardoor het slikken erg wordt bemoeilijkt), en gezwollen klieren in de hals en in bepaalde gevallen eveneens in de liezen en de oksels (dit verklaart de benaming klierkoorts). De meest geringe inspanning is vaak voldoende om iemand met klierkoorts zich doodmoe te doen voelen (om die reden wordt soms wel eens onterecht een link gelegd tussen het Epstein-Barr virus en het chronisch-vermoeidheidssyndroom). Bij ongeveer de helft van de personen die ziek worden is de milt en in sommige gevallen eveneens de lever opgezwollen.
De ziekte klierkoorts op zich is niet gevaarlijk, maar complicaties zijn in geen geval uit te sluiten. De meest belangrijke complicatie is een gescheurde milt. Pijn ter hoogte van de milt, een luide en snelle hartslag, een abrupte daling van de bloeddruk en moeilijk adem kunnen halen zijn in dit verband signalen om alarm te slaan. Dan dient direct een arts te worden geraadpleegd.
Klierkoorts is in de regel tamelijk eenvoudig te herkennen, met name bij pubers en jong volwassenen. Toch is het aan te raden om altijd een bloedonderzoek uit te voeren om vergissingen te voorkomen.