Steeds meer artsen denken dat de lichamelijke klachten een psychische achtergrond hebben. Dit zou PMS een zuiver psychisch probleem maken. Door naar het patroon te krijgen zou deze conclusie niet eens zo verkeerd kunnen zijn. Jonge meisjes hebben zelden of nooit last van PMS. De grootste risicogroepen zijn vrouwen boven dertig jaar en vrouwen met kinderen. Na de overgang verdwijnen de premenstruele klachten weer. De reden van PMS zou kunnen zijn dat vrouwen voelen dat de menstruatie eraan komt en zij een kinderwens hebben. Vrouwen die kinderen hebben zien de menstruatie als een onnodig kwaad, na de overgang is de kinderwens voorbij en is de menstruatie voorbij. PMS zou dus veroorzaakt kunnen worden door een aversie tegen de menstruatie.
Dat neemt echter nog niet weg dat de klachten wel degelijk bestaan en dat PMS de kwaliteit van leven negatief kan beïnvloeden. Er zijn verschillende medicijnen die de tijd van PMS draaglijker kunnen maken. Het beste helpen medicijnen die de hersenen, ofwel neurotransmitters minder gevoelig maken voor de verandering van hormonen tijdens de eisprong. De anticonceptiepil zorgt ervoor dat de hormonen gelijk blijven. Vaak helpt echter alleen symptoombestrijding, rust nemen, en vooral met rust gelaten worden. Door onbegrip in de omgeving kan PMS verergeren, zoek lotgenoten of een vertrouwenspersoon waarmee je over je klachten kunt praten. De medicijnen zijn hormoongericht. Als PMS inderdaad een psychisch probleem zou zijn dan is acceptatie en leren leven met menstruatie belangrijk. Een psycholoog kan hier hulp bij bieden.